بررسی مقایسه ای وضعیت آموزش بالینی از دیدگاه مربیان و دانشجویان پرستاری و مامایی دانشگاه آزاد اسلامی واحد فلاورجان

مقدمه: ارتقای کیفیت آموزش بالینی، مستلزم بررسی مستمر وضعیت موجود، شناخت نقاط قوت و اصلاح نقاط ضعف از طریق کسب نظرات مربیان و دانشجویان است. این مطالعه با هدف مقایسه دیدگاه مربیان و دانشجویان پرستاری و مامایی در زمینه وضعیت آموزش بالینی انجام‌گرفت. روش کار : پژوهش حاضر از نوع توصیفی و مقطعی در سال 1395 بود.  33 مربی بالینی و 361 دانشجوی پرستاری و مامایی در دانشگاه آزاد اسلامی واحد فلاورجان به شیوه سرشماری انتخاب شدند. داده ها به وسیله پرسشنامه ای دو قسمتی شامل اطلاعات دموگرافیک و پرسشنامه وضعیت آموزش بالینی در پنج حیطه (اهداف و برنامه های آموزشی، عملکرد مربی، شیوه تعامل با دانشجو در محیط بالین، محیط آموزشی، و نظارت و ارزشیابی) به شیوه خود گزارشی جمع‌آوری شد. داده ها با آزمونهای  t مستقل، آنالیز واریانس و ضریب هم بستگی  پیرسون با کاربرد نرم افزار SPSS نسخه 21 تحلیل شد. یافته‌ها: وضعیت آموزش بالینی از دیدگاه مربیان، در سطح مطلوب (7/61±50/03) و از نظر دانشجویان متوسط (11/77±23/63) ارزیابی شد. در تمام حیطه های آموزش بالینی بین دیدگاه مربیان و دانشجویان اختلاف معنی داری وجود داشت (0/05> P). مربیان با تحصیلات بالاتر، سطح نظارت و ارزشیابی در آموزش بالین را بطور معناداری پایین تر ارزیابی نمودند (0/05> P). نتیجه‌گیری: مربیان در مقایسه با دانشجویان، وضعیت آموزش بالین را مطلوبتر ارزیابی نمودند. به نظر می رسد مربیان رویکرد مثبت تری به آموزش دارند. در مقابل، مشکلات محیط بالین برای دانشجویان ملموس تر بوده و ارزیابی ضعیف تری از آموزش بالینی داشته‌اند. بر اساس نتایج این مطالعه، تامین محیط آموزش بالینی مناسب و بهبود شیوه تعامل با دانشجویان در محیط بالین برای ارتقای وضعیت آموزش بالینی ضروری به نظر می رسد.